„Duszan” – niezwykła książka oparta na właściwie bardzo banalnym pomyśle. Oto dzieci z miasta przyjeżdżają na wakacje na wieś. Przeżywają tam rozmaite przygody, całe dnie spędzają na powietrzu, budują domek, gromadzą skarby…

O czymś takim można przeczytać w wielu książkach: „Wakacje w Borkach” Jadwigi Korczakowskiej, „Być jak Ignacy” Romka Pawlaka czy „Smoki ze Zwyczajnej Farmy” Williamsa. W wielu tego typu książkach występuje szczypta albo nawet spore ilości magii. W
„Duszanie” też jest magia, choć właściwie to nie do końca magia. To coś w rodzaju wewnętrznego oka, wyobraźni bogatszej niż inne, surrealizmu opartego na solidnych podstawach, czyli na tym, jak dzieci widzą świat.

Bracia Duszan i Janko z dala od miasta, rodziców, zakazów i nakazów odzyskują radość życia, którą gdzieś pogubili. W świecie ich marzeń czas potrafi rozciągać się jak guma lub niebezpiecznie skracać. To samo jest z przestrzenią.  A jeszcze ciekawsze jest to, co dzieje się z nimi samymi: stają się samodzielni i świadomi, potrafią walczyć o swoje. 

Piękna, niejednoznaczna książka z ilustracjami, które przypominają raczej grafiki na wernisażu niż ilustracje dla dzieci.

Bardzo dziękuję Wydawnictwu TADAM za możliwość przeczytania książki. Przy okazji – ciekawe jest to, że kompletnie nic nie wiadomo o autorce. Poszukałam trochę w sieci i… nic! Nazwisko nie jest polskie, sugeruje Bałkany. Tak jak i imiona bohaterów książki. Jednak w „Duszanie” brak nazwiska tłumacza, więc autorka doskonale zna język polski. Ot, zagadka. 

„Duszan” Antonina Todorović, ilustracje Dorota Wojciechowska, Wydawnictwo TADAM, Warszawa 2017.

http://mcagnes.blogspot.com/2017/06/duszan-antonina-todorovic.html